- Komu? - zapytał Nevada. - Hm, miałem nadzieję, że właśnie to mi powiesz. McCallum jest już na wolności. Gdyby nie to, że stary Caleb zmienił swoje zeznanie, Ross nadal by siedział, więc jest mało prawdopodobne, żeby to on zamordował naszego gościa. Caleb nie miał żadnej rodziny z wyjątkiem córki, a ją już sprawdziliśmy. Celeste od ponad miesiąca nie wyściubiła nosa z El Paso. - Shep pochylił się i podrapał Crocketta za uchem, a potem się wyprostował. - No więc sprawdzaliśmy wszystkich, którzy odwiedzili Caleba w ciągu ostatnich dwóch tygodni. Pojawiło się również twoje nazwisko. - Popatrzył Nevadzie prosto w oczy. 122 - Widziałem się z nim w szpitalu. - Dlaczego? - Po prostu zastanawiałem się, dlaczego zmienił swoją wersję. - Nevada czuł jak pręży się każdy muskuł jego ciała. - Okazuje się, że on to wszystko zrobił dla szmalu. Żeby po jego śmierci córka mogła skorzystać z dużego spadku. - Spojrzał nieprzyjaźnie na Shepa. - Czy przyszedłeś tutaj oficjalnie? - Skądże znowu. Ot, pogawędka dwóch kumpli, którzy kiedyś razem pracowali - skłamał gładko Shep. Shelby nie wierzyła mu nawet przez chwilę. - Zastanawiam się tylko, kto mógłby chcieć załatwić tego gościa. - Ja tam wciąż stawiam na McCalluma. - No, ale ty zawsze śpiewasz tę samą piosenkę, co? - Shep znowu splunął, a potem zamyślony przygryzł dolną wargę. - Jak już mówiłem, według mnie Ross powinien całować ziemię, po której chodził Caleb. Gdyby nie to, że Caleb nagle poczuł się świętoszkiem, nie oczyścił swojej duszy i nie zmienił zeznania, Ross nadal siedziałby w mamrze. http://www.topteam.com.pl wytłumaczenia. - Marla, prosze, wróc do mnie. Do nas - wyszeptał Alex szorstko, a ona w głebi duszy ¿ałowała, ¿e nic nie czuje, ¿e głos tego obcego człowieka, człowieka bez twarzy, który 10 podaje sie za jej me¿a, nie wzbudza w niej ¿adnych uczuc. Jego palce zacisneły sie na jej dłoni, poczuła, ¿e ciagnie ja igła wenflonu wbita w przedramie. Dobry Bo¿e, to ¿ałosne, jak scena ze szmatławego filmu o drugiej wojnie swiatowej. - Cissy bardzo za toba teskni, a mały James... - Głos znowu sie załamał. Próbowała wydobyc z niepamieci jakis cien wspomnienia miłosci czy czułosci dla tego człowieka, którego nie mogła ani sobie przypomniec, ani zobaczyc.
- Niepotrzebnie. - Palcami, miedzy którymi trzymał papierosa, potarł skron, jakby i jego dreczył ból głowy. 177 Zegar na dole cicho odliczał sekundy. Marla czuła sie bardzo nieszczesliwa. Jak to sie stało, ¿e tak bardzo sie od siebie oddalili? Jak bardzo jeszcze sie od siebie oddala? Sprawdź - Ty... ty pewnie jestes Carmen? - Tak. Marla czuła, ¿e musi ja przeprosic. - Tak mi przykro, ¿e... - Wiem. Amnezja. Prosze sie nie przejmowac. - Carmen weszła do pokoju. Jesli zmiana w wygladzie Marli zrobiła na niej jakiekolwiek wra¿enie, zdołała to ukryc. Miała na sobie waska, granatowa spódniczke i biała bluzke z rekawami podwinietymi do łokci. - Pani Eugenia przysłała mnie, ¿ebym 125 sprawdziła, jak sie pani czuje, i zapytała o kolacje. Przestraszyłam sie troche, kiedy nie zastałam pani w sypialni. - Wszystko w porzadku, czuje sie dobrze. Wzglednie