że Clare ma kłopoty, straszysz mnie tak, że mało nie wykorkowałem, a wszystko po to, żeby przyjechać tutaj i oskarżać ją o takie totalne bzdury! Allbeury czekał, aż Novak się na niego zamachnie, gotów na przyjęcie ciosu, choćby dlatego, że dobrze rozumiał jego oburzenie. Zresztą gniew detektywa najlepiej świadczył o jego niewinności. Novak jednak nie zaatakował go, po prostu stał, kipiąc ze złości. - Bardzo mi przykro, Mike, ale niestety mam dowody... Bóg mi świadkiem, że wolałbym ich nie mieć. - Jakie dowody? - I jestem przekonany, że inspektor Shipley też dojdzie do kilku wniosków, gdy tylko posklejają jej głowę. - Co Shipley ma do tego? - Strach i niepewność w oczach Novaka mieszały się z chęcią protestu. - Czy wiesz, gdzie Clare może być? - Odpowiedz mi na pytania. Jaki masz dowód i co http://www.szfalnia.pl - Wampir,- poważnie powiedziałam. - Przepraszam? - Jak mówi się, klin klinem wybijają. U mnie jest znajomy wampir, zaprosiłam go by troszeczkę pomieszkał w waszym zamku, - objaśniłam, z siłą starając się nie zauważać wyciągających się twarzy osób audytorium. - On w ogóle - to ludożerca, lecz nie bójcie się, on obiecał zjeść tylko czarownika. Myślę, że tej nocy ze zjawą, jak i z jego gospodarzem, będzie wszystko skończone. Wy i wasze dzieci będziecie mogli spać spokojnie... I tu Diera i Słar zaryczeli zgodnie w głos. Mój obrachunek okazał się słuszny - Rolara - jednak zauważyli, wynaleziona w biegu flanela wypadła na miejscu i okazała potrzebny efekt. - Fe, dzieci, jak nieładnie,- skrzywiła się pani Biełozierska. -- Wy słyszeliście: nie ma ani najmniejszego powodu do niepokoju. Sam król ufał pani Riednej ochronę swego spokoju! Zakrztusiłam się ciastkiem, lecz potrafiłam kiwnąć, jakby nadal trzymałam królowi czopek. - Może, u nich brzuchy rozchorowały się? - zmieszanie przypuściła niania. -- Oni wczoraj wieczorem wilgotne ciasto z kuchni ciągali, ja ich obkrzyczałam, lecz gdzie zaś za takimi urwisami nadążysz? - A gdzie zaś wam nadążyć za małym czarownikiem i wiedźmą? - potwierdziłam. -- Pani Diwiena, nie wiem czy zmartwi was to albo ucieszy, lecz u kogoś z waszych dzieci - możliwe, że u obu, niedawno ujawnił się magiczny dar, spadek po prababce. Ot oni i bawią się jak mogą - stwarzając fantomy, produkując słuchowe przywidzenia. - Dzieci, to prawda? - srogo zapytała gospodyni, patrząc na maluchy. Ryk wzmocnił się. - No, więc teraz idźcie stąd i stańcie w kącie - zdecydowała Diwiena. -- Jak wam nie wstyd - straszyć domowników zjawą! Z jutrzejszego dnia zajmę się wyszukiwaniem odpowiedniego nauczyciela i zaczniecie brać lekcje magii. Pani Riedna, a wy nie zabierzecie ich do siebie na naukę? Słowo “lekcje” przeraziło bliźniaków bardziej niż słowo “kąt”. Najgorsza kara - kiedy psota prze¬obraża się w nudne codzienne zajęcie. Oni ryczeli - każdy ze swojego kąta - jak dwie niewinne dziewice przed ślubem pod przymusem.
gruntowny remont - praktycznie zostały urządzone od nowa - tak aby mogły sprostać specjalnym potrzebom Jacka, które rosły, w miarę jak chłopiec tracił siły. Zainstalowano w nich podjazdy, wewnętrzne windy, poszerzono drzwi, zmodyfikowano łazienki, w obu też znalazło się Sprawdź stoliku czekał na nią Robin Allbeury. - Wyglądasz na zmęczoną. - Pocałował ją w policzek i podsunął fotel. - Oczywiście ślicznie, ale jednak... I pewnie jesteś głodna? - spytał, siadając także. - Głodna - tak - przyznała Lizzie. - Śliczna - zdecydowanie nie. - Wybacz, ale się z tobą nie zgodzę. - Obserwował, jak siada i rozgląda się wokoło. - Trochę skołowana, co? Co powiesz na kieliszek czegoś tutaj, a potem poszlibyśmy gdzieś indziej na spokojną kolację? - Dostrzegł wahanie na jej twarzy. - Gdzieś, gdzie mogłabyś po prostu paść i nie musiałabyś uważać na każde