miała szczęścia. Scott wyglądał na równie zmieszanego jak ona, co odrobinę poprawiło jej samopoczucie. - Chciałem pani powiedzieć, że gosposia, którą zatrudniłem, a która będzie również sprawować funkcję kucharki, rozpocznie pracę jutro z rana. Do jej zadań należeć będzie sprzątanie, oprócz prania ubrań pani i dzieci oraz sprzątania pani pokoju. Czy uważa pani te warunki za satysfakcjonujące? Willow skinęła głową. Nie mogła uwierzyć, że Scott Galbraith wciąż chce, by dla niego pracowała. R S - Nim znów mi pani zniknie. Mam do pani pewne pytanie. Willow spojrzała na niego. Niepewność w jego oczach wzbudziła w niej podejrzenia. - Taaak - spytała przeciągłe. - O co chodzi? - Pragnę poznać... hmmm. Pani wymiary. - Obawiam się, że nie rozumiem. Jakie wymiary? - Czy muszę wyrazić się bardziej dosłownie? - Jego policzki oblał purpurowy rumieniec. - Zwyczajne wymiary. - Zwyczajne wymiary? http://www.soze.pl/media/ - To zresztą sprawa markiza, a ja nie jestem z tych, co obgadują swoich panów. Jeśli markiz wybrał się na jarmark z Clemency, może to oznaczać romans, pomyślała Bessy. Ale Clemency nie wyglądała na osobę, która spędziła wieczór w ramionach kochanka. - To niewiarygodne, że panna Baverstock próbowała wplątać w to ciebie, Clemency - rzekła z ulgą pani Stoneham, pewna, że wszystko dobrze się skończyło. - Naturalnie, miałaś określone zdanie na temat pana Baverstocka, ale żeby jego siostra, taka dama, zrobiła coś tak haniebnego... Kocha¬nie, poczęstuj się jeszcze kawałkiem jagnięcia. Ledwie skubnęłaś jedzenie. Dopiero nieco później, w salonie, pani Stoneham poruszyła drugą sprawę: - Zanim zastanowimy się nad odpowiedzią dla pana Jamesona, powinnaś się dowiedzieć, że w piątek sama otrzymałam od niego list. Clemency spojrzała na nią pobladła z przejęcia. Kuzynka pogłaskała ją po dłoni. - Nie bierz tego tak poważnie, Clemency, nie ma potrzeby. Wiadomość nie jest wcale przerażająca, pozwól, że ci przeczytam. - Podeszła do szafki i otworzyła szufladkę. - O, jest tutaj. Na początku przekazuje mi zwyczajowe po-zdrowienia i podziękowania, że byłam tak łaskawa i zgodzi¬łam się na rozmowę. Ma też nadzieję, że nie sprawił mi tym kłopotu, i tak dalej, i tak dalej. Teraz posłuchaj: W świetle nowych wydarzeń w dwójnasób niefortunna okazuje się nieobecność panny Hastings. Jej matka właśnie ogłosiła, że zamierza przyjąć oświadczyny pana Johna Butlera. W tak radosnym i dobrze wróżącym na przyszłość momencie byłby zapewne przychylnie przyjęty odpowiedni list, dowodzą¬cy uległości córki. Chociaż matczyne uczucia pani Hastings zostały dotkliwie urażone, chodzi jej jedynie o dobro córki. Pan Butler wspaniałomyślnie zaoferował pannie Hastings miejsce do zamieszkania, jednak pozwoliłem sobie zasugero¬wać, że jeśli znajdzie się inne stosowne i godne zaufania rozwiązanie, można zaproponować bliskiej przyjaciółce bądź, krewnym, którzy zaopiekują się panną Hastings do czasu jej zamążpójścia, hojną rekompensatę. Pani Hastings łaskawie na ten pomysł przystała. Droga pani, jeżeli przypadkiem usłyszy pani cokolwiek o miejscu pobytu panny Hastings, jestem pewien, że ją pani powiadomi i skłoni do powrotu. - Dalej następują już mało znaczące słowa pożegnania.
uległem słabości, którą od dwóch lat zwalczałem w sobie. Alli wytrzeszczyła na niego oczy. - Od dwóch lat? - Tak, od dwóch lat - rzekł z uśmiechem. - Od dłuŜszego czasu chciałem cię pocałować, a moje przeprosiny nie mają Ŝadnego związku z tym twoim brakiem doświadczenia. Sprawdź - Będzie aŜ do twojego powrotu. Za parę tygodni dowiem się czegoś od pani Tucker, czy wróci do Royał, czy nie. - Sądzisz, Ŝe zechce wrócić? - Mam taką nadzieję. Byłoby to najlepsze wyjście z sytuacji. Dla Alli najlepszym wyjściem byłoby to, Ŝeby Mark się w niej zakochał i nie puszczał jej nigdzie, lecz wiedziała, Ŝe oznaczałoby to czekanie na gwiazdkę z nieba. - Co powiesz na kolację z grilla? Mark uniósł brwi. - W piątki czekamy zawsze, Ŝe pani Sanders coś nam przygotuje. Alli uśmiechnęła się. - Byłoby przyjemnie, gdybyś usmaŜył nam hot doga albo hamburgera. Jakąś prostą potrawę. Ja biorę na siebie dodatki. - Na przykład?