— Nie poprosił mnie, oświadczył mi, że muszę za niego wyjść, gdyż nie może beze mnie żyć! — odparła lady Rothley. — Na całym świecie nie ma szczęśliwszej kobiety niż ja! Odrzuciła na krzesło szal i stanęła przed wysokim lustrem zdobiącym przód szafy. — To naprawdę ja? — spytała z niedowierzaniem. — Czy to prawda, że jestem zakochana, choć nigdy nie wierzyłam, że to możliwe? Czy to prawda, że kocham najcudowniejszego człowieka na świecie? — Och, belle-mère, belle-mère. Tak się cieszę z twojego szczęścia! — wykrzyknęła Tempera. Lady Rothley odwróciła się i znów ją uściskała. — Myślałaś, że mnie nie poprosi, a jednak to zrobił! 148 Chce, bym została jego żoną. Pojutrze wyjeżdżamy do Włoch, żeby przedstawić mnie jego rodzinie. — Tam się pobierzecie? — Takie są plany hrabiego, a ja jestem szczęśliwa, że mogę zostawić wszystkie sprawy jemu. Jedyne, czego http://www.opieka-medyczna.net.pl - To, co powiedziałam przed chwilą do Matthew, w rzeczywistości dotyczy ciebie, Zuzanno. Wolałabym, żebyś zatelefonowała, zanim tu wtargniesz. - Dzwoniłam. - Terapeutka nie wyglądała na urażoną. - Nikt nie odbierał, sekretarka też się nie włączyła. Trochę mnie to zaniepokoiło. - Niepotrzebnie. - Wyglądasz na bardzo zmęczoną. Skoro już tu jestem, może się położysz, a ja się zajmę obiadem? - Nie muszę ani nie chcę się kłaść. - Agresja, którą naładowana była atmosfera, dotarła już do Sylwii. - Rozumiem, że pewnie nie umiesz inaczej, skoro całe życie rządziłaś ludźmi, ale naprawdę wolałabym, żebyś przestała organizować nam dom.
- Może i nie. Mimo to chcę z nią trochę pobyć. - Proszę bardzo, siedź, ile chcesz. Ja tu zostanę. W pokoju Imogen były przyciemnione światła i panowała cisza. Dziewczyna wciąż spała jak kamień. Jej twarz wyglądała na jeszcze bledszą niż dotąd przy czarnych włosach i grubych rzęsach, a jednak Imo wydawała się spokojna i nic poza bandażami na nadgarstkach Sprawdź - Sama przynależność do królewskiego rodu nic nie znaczy - powiedział łagodnie Tanner. - Jednak wasz głos liczy się bardziej niż głos takiego szarego, normalnego człowieka jak ja. - Na pewno nie wiem o tobie jeszcze zbyt wiele, ale jedno jest pewne: ty wcale nie jesteś normalna. - Miło słyszeć - powiedziała z uśmiechem Shey, bo naprawdę wcale nie poczuła się urażona. - Wielkie dzięki. Ubliżasz mi, choć wzięłam cię pod swoje skrzydła. Pilnowałam, by w tym wielkim i strasznym kraju nikt cię nie skrzywdził. Dopiero teraz Tanner zauważył, że oboje się zatrzymali. - Czy to znaczy, że mogę się obejść bez mojej ochrony,