- Czego? - Czasu. W głosie Asha zabrzmiał smutek i żal, w oczach pojawiła się tęsknota. Maggie potrafiła to zrozumieć. Kiedy myślała o swojej matce, nawiedzały ją podobne uczucia. - Długo była w szpitalu? - Kilka tygodni. Dwa, może w sumie trzy. Ale umarła w domu, we własnym łóżku. Tak jak sobie życzyła. - To musiał być trudny czas dla twojego ojca - zauważyła Maggie. Ash prychnął. - Może byłby, gdyby miał okazję zauważyć, że jego żona odchodzi. 86 Na twarzy Maggie pojawiło się zdumienie: czegoś nie rozumiała. - Jak to? Nie było go w domu? - Bywał z rzadka. Wolał spędzać czas z kolejną przyjaciółką, w wynajętym specjalnie po to mieszkaniu http://www.konstrukcjestalowe.edu.pl/media/ - Dlatego, że ja też ciebie kocham. I rozeszliśmy się w różne strony, jednakowo oszo¬łomieni i nie wiedzący, co mówić i robić dalej. Ale zapewnieni, że jakoś się złączymy. ...I ani trochę nas nie martwiło, że nasza historia nie wejdzie w legendy... HILARY NORMAN w ślepej uliczce przypadek nr 5/040573 BOLSOVER L.F analiza/ocena zawieszono akcja
zatrzymuję, ale gdybyście kiedyś z Christopherem znaleźli wolny wieczór, chętnie bym się zrewanżował za gościnę. A może spotkamy się w którąś niedzielę na lunchu? - Będzie nam bardzo miło. Prawnik jeszcze raz jej podziękował. Sprawdź mogła przynajmniej odrzucić groteskę udawanej normalności, do której czuła się przymuszona. Ale mimo skrajnego wyczerpania, wypoczynek nie wchodził w rachubę. Leżała więc, przeżywając kolejno fakty, które przytłaczały ją takim ciężarem, że czuła się rozdarta na kawałki. Sen, kiedy wreszcie ją dopadł, był płytki i niespokojny; obudziła się przejęta grozą, z bijącym mocno sercem. Rzeczywistość znów zamknęła ją w swych kleszczach. Joanne nie było i już nigdy jej nie będzie. Przeszukiwanie domu w Chingford Hatch wyraźnie dobiegło końca, więc w porze lunchu mogli wrócić.