Madison pobladła. – Jak to? – Na razie wygląda na to, że chodzi mu tylko o mnie. A te incydenty... nie wiem, jak to inaczej nazwać, ostatnio się nie powtarzają. Mam nadzieję, że już nic się nie zdarzy i że za bardzo się nimi przejęłam, ale nie jestem tego pewna, więc jeszcze raz bardzo cię proszę, żebyś nie chodziła nigdzie sama. – Co to były za incydenty? Lucy opowiedziała jej wszystko, niczego nie ukrywając. – Nie wiem, czy te zdarzenia mają ze sobą jakiś związek – zakończyła. – To dlatego Sebastian jest tutaj? Lucy wyczuwała, że to nie był jedyny powód. Przyjazd Sebastiana miał coś wspólnego z Darrenem Mowerym, ale o tym wolała nie myśleć. Skinęła głową. – J.T. nie wie o niczym, prawda? Lucy uśmiechnęła się lekko. – Nie. Jest jeszcze na tyle mały, że zrobi wszystko, o co go poproszę, nie zadając pięciu milionów pytań. http://www.grzejnikidekoracyjne.edu.pl/media/ – Ale... Tak sobie myślałam, że gdyby te heksagony należały do mojej babci, to bardzo chciałabym je zatrzymać. – Możesz się uważać za honorową prawnuczkę Daisy – uśmiechnął się Sebastian, co Madison przyjęła z zachwytem. – Oczywiście robię to tylko dlatego, że śmiertelnie się nudzę – natychmiast zastrzegła się na wszelki wypadek. – Gdybym spędzała wakacje w Waszyngtonie, nie musiałabym ratować się szyciem patchworków. – Ludzie w Waszyngtonie też je szyją. – Ale dlatego że chcą, a nie z musu, bo nie mają nic innego do roboty. – Madison, jeśli możesz, to powtórz mi wszystko, co mówiła ci Barbara Allen. Udawaj reportera, który nagrał te rozmowy.
- Wiem. Gdzie będę spać? Przez jakiś czas łudził się, że jednak będzie noc poślubna. Do chwili kiedy publicznie oznajmił, że nie wybierają się na miesiąc miodowy. Sposępniał, ale gdy na niego zerknęła, przybrał obojętną minę. Musiał zostać w Londynie. Nawet nie przyszło Sprawdź przejrzysta, zimna woda miała zdumiewającą moc przyciągania. Pod pierwszym zbiornikiem znajdował się drugi, mniejszy i płytszy, a potem trzeci, całkiem płytki i szeroko rozlany. Poziom wody w trzecim zbiorniku nigdy nie przekraczał metra, nie było też tu zdradliwych prądów, które mogłyby rzucić pływaka o skałę. Niżej strumień znów stawał się łagodny i dostojnie zmierzał w stronę farmy Wheatonów. W stronę domu Lucy, poprawił się Sebastian w myślach. Wyminął rozłożysty świerk, którego korzenie wystawały z ziemi na pół metra i zerknął w dół, próbując sobie wyobrazić własnego dziadka, który przed sześćdziesięciu laty znajdował się w tym samym miejscu. W czasie roztopów woda musiała być tu bardzo wysoka i niebezpieczna.