prze-rodziły się w obsesje. - Myśli pan, że mam obsesję na punkcie Allbeury'ego i Novaka? Keenan podniósł wzrok; uznał, ze pytanie było szczere. - Jeszcze niezupełnie. 73 Nick Parry zakończył żmudny proces brania prysznica i wycierania się, co w ostatnich dniach nauczył się wykonywać solo, chociaż przy pomocy Clare lub któregoś z opiekunów wszystko przebiegało znacznie łatwiej. Najgorsze upokorzenia dawno już miał za sobą, ale i tutaj dużo zależało od tego, kto mu akurat pomagał. Najbardziej odpowiadała mu pod każdym względem Clare Novak, częściowo dlatego, że była kompetentna i delikatna, przy najbardziej obrzydliwych procedurach rzeczowa, lecz taktowna, a częściowo - ponieważ zawsze wyczuwał, że lubi z nim przeby-wac i rozmawiać. No i w masażach z użyciem olejków aromatycznych http://www.epsychoterapiawarszawa.info.pl/media/ uspokajająco Keenan. - I każdy z nich stara się jak może, panie Pat-ston. Naprawdę bardzo mi przykro i rozumiem, że te pytania mogą się panu wydawać w tej chwili głupie, a nawet okrutne. Tony pokiwał głową. Przez chwilę nie był w stanie przemówić. - Ale - ciągnął inspektor - stanowią one istotną część naszego śledztwa. Nawet najdrobniejszy szczegół może okazać się nadzwyczaj ważny. Musimy wiedzieć, jak czuła się Joanne, kiedy widział ją pan ostatni raz, w jakim była humorze i tak dalej, gdyż te rzeczy mogły mieć wpływ na to, dokąd poszła, z kim się spotkała, co zrobiła. Powiedzmy, że bolała ją
- Lizzie, proszę! - I wyraźnie nie jest to odpowiednia chwila do dysku-sji nad rozwodem czy separacją. Christopher ukrył twarz w dłoniach i zaczął płakać. - Na miłość boską! - Lizzie nie kryła obrzydzenia. - Twój dziesięcioletni syn ma więcej odwagi niż ty! Sprawdź kierowcy naciskali klaksony. - A może dotrzemy do Zespołu Ochrony Dziecka, żebyśmy mogli porozmawiać z Iriną? - zapytał Reed. - Jeszcze nie. - Bruzdy na twarzy Keenana pogłębiły się nieco. - Wolałbym na razie uważnie ją obserwować i dalej grzebać w jej otoczeniu. Mała nadal nie ma pojęcia, co się stało z jej mamą, i nie chciałbym, żeby to od nas się dowiedziała. Z pewnością nie wyczułem, by usłyszała albo zobaczyła coś niepokojącego. - Przypuszczam, że chociaż trzeba nadal chronić ją przed Patstonem, nie musimy się specjalnie martwić, dopóki czuwa nad nią babcia, a my też