ciała. - Która wyspa? - zapytał. Rozejrzał się, gdzie jest Shelby, i odtąd nie spuszczał z niej wzroku. Poczuła, że po plecach ścieka jej strużka potu. - I już nie praktykuje? - zapytał Nevada. Serce bił jej jak młotem. Czyżby mówił o doktorze Pritcharcie? Natychmiast się poderwała i podbiegła do Nevady; mnóstwo pytań cisnęło jej się na usta. - ...jest pan pewien? Tak? Och. - Jego głos przycichł, a twarz stężała z irytacji. - Domyślałem się tego. Dziękuję. - O co chodziło? - zapytała, gdy tylko odłożył słuchawkę. - Dobre i złe wieści. - Najpierw te dobre. - To był mój przyjaciel, ten prywatny detektyw. Mówiłem ci już, że zadzwoniłem do niego i poprosiłem, żeby poszperał tu i ówdzie. On chyba uważa, że doktor, który odbierał poród, przebywa gdzieś na Karaibach. - Ale nie jest tego pewny? - Wciąż bada tę sprawę. - Skąd wie? - zapytała. - Nie pytaj. Po prostu wie, dobra? - Posłuchaj, Nevada. Ja chcę mieć tylko pewność, że on jest całkowicie uczciwy. - Zależy. - Od czego? - Od tego, co rozumiesz przez pojęcie uczciwości. http://www.e-rehabilitacja.org.pl była młoda, piekna i seksowna -jak ¿adna inna. A teraz jest tylko pacjentka szpitala, która powinna sie cieszyc, ¿e w ogóle ¿yje, i pogodzic z mysla, ¿e ju¿ nigdy nie odzyska dawnej urody. Cholera. Wcisnał guzik. Drzwi windy otworzyły sie bezszelestnie i Nick omal nie wpadł na wysokiego, barczystego me¿czyzne w ciemnych okularach, z krótko przystrzy¿ona broda i mocno zacisnietymi, waskimi wargami. Miał na sobie sportowa kurtke, d¿insy i trapery. Przeszedł koło Nicka, kulejac lekko, i minał drzwi do pokoju Marli. Potem przyspieszył kroku. Z jakiejs niejasnej przyczyny Nick zawahał sie i odwrócił. Czy ten człowiek zajrzał czasem do pokoju 505 i poszedł dalej,
wyje¿d¿a nie wiadomo dokad w srodku nocy - przypomniał jej. - Któremu nie ufasz. Marla przełkneła sline. Siegneła do klamki i zacisneła palce na chłodnym metalu. - Chcesz mi powiedziec, ¿e nigdzie nie jestem bezpieczna, nawet we własnym domu? Sprawdź Donald był kiedys piłkarzem, prawym skrzydłowym, jednym z tych sportowców - chrzescijan, którzy modla sie przed ka¿dym meczem. Ale to sie działo, zanim Pan Bóg postanowił, ¿e jeden z zawodników przeciwnej dru¿yny zwali sie na niego w trakcie meczu, złamie mu trzy ¿ebra i kostke u nogi w dwóch miejscach, co zakonczyło krótka, choc swietnie sie zapowiadajaca, kariere sportowa Donalda. - Tak wiec tam na górze postanowiono, ¿e powinienem przewodzic kongregacji, a nie dru¿ynie piłki no¿nej - usmiechnał sie Donald, odstawiajac fili¿anke. Wyciagnał reke do ¿ony, która, jak wytresowany pies, natychmiast podała mu swoja dłon. Druga reka pogładził zniszczona skórzana oprawe Biblii. - Cherise martwiła sie, ¿e rodzina sie rozpada, oddala,