odrobinę godności, zanim podda się fantazjom o oddaniu mu się na kuchennym stole. Nie, to nie byłby dobry pomysł. -Jakie masz plany na dziś? - zapytała. -Poza patrzeniem na ciebie? - Richard był cały w skowronkach. Przyniósł patelnię do stołu, przełożył jajecznicę do miseczki, a potem podszedł do zlewu, zmył naczynia, wytarł je i odłożył do szafek. Laura zamrugała powiekami. Zauważył jej minę, gdy się wyprostował po zamknięciu szafki. - Co takiego? Spojrzał krótko w dół, na swoje dżinsy i bose stopy. Szukał plam od jajka - Mężczyzna, który sam po sobie sprząta! Poczekaj, aż do wiedzą się o. tym moje siostry. Skrzywił się. -Długo mieszkałem sam. Jeśli czegoś nie zrobiłem, to samo też się nie zrobiło. -Trzymaj tak dalej, Blackthorne. Lubię mężczyzn, którzy wiedzą, że do twarzy im ze ściereczką do naczyń. Roześmiał się i złapał ją w objęcia, gdy przechodziła obok http://www.cyklinowaniewarszawa.net.pl/media/ Williama Jacobsona w czasie jego kampanii. Osoby pracujące w punkcie ksero pomogły jej w odpowiednim rozmieszczeniu adresów i nagłówków. Julianna zapłaciła za dostęp do komputera, przepisała wszystko, a potem wydrukowała na laserowej drukarce. Efekt przeszedł jej najśmielsze oczekiwania. Szczególnie podobała jej się ta część, w której wyliczała swoje obowiązki jako asystentki senatora. Kto by pomyślał, że tyle się można nauczyć dzięki paru wycieczkom do biura senatorskiego i przysłuchiwaniu się rozmowom matki z jej przyjaciółmi politykami. W końcu zdecydowała, że jeśli coś się nie uda w czasie spotkania z Richardem, to zadzwoni do matki i poprosi, żeby senator się za nią wstawił. W ten sposób będzie kryta, gdyby zaczął sprawdzać jej referencje. W poniedziałek rano zadzwoniła do Sandy, żeby życzyć jej powodzenia.
Nic nie odpowiedział. Poczuła ucisk w sercu, a potem, bardzo cicho, dodała: -Nie możemy być razem, jeśli nie jesteś w stanie mi zaufać. Męczy mnie poczucie tymczasowości. Jakbyśmy siebie wykorzystywali. Po co tu przyszedłeś? -Musiałem... musiałem cię zobaczyć. Sprawdź - Tylko sobie nie myśl, że ci wybaczyłam. Jesteśmy siostrami, pamiętasz? Nakłułyśmy sobie palce i zmieszałyśmy naszą krew. Miałyśmy wtedy dziesięć lat JEDNA DLA PIĘCIU 143 i przyrzekłyśmy nie mieć przed sobą sekretów. Do tej pory zawsze tak było. - Wiem. - Więc dlaczego teraz nie chcesz ze mną rozmawiać? - wykrzyknęła Cecile. W oczach Malindy pojawiły się łzy. - Bo to boli. Wzruszona tą odpowiedzią Cecile chwyciła Malindę za ręce.